دسته: مسکن درد با دعا

نمایش دادن همه 13 نتیجه

مسکن درد با دعا

1- ای محمد، هر کس از امت تو گرفتار بلا گردد، درباره آن به من متوسل شود و بگوید:

یَا مُصِحَّ أَبْدَانِ مَلَائِکَتِهِ وَ یَا مُفَرِّغَ تِلْکَ الْأَبْدَانِ لِطَاعَتِهِ وَ یَا خَالِقَ الْآدَمِیِّینَ صَحِیحاً وَ مُبْتَلًى وَ یَا مُعَرِّضَ أَهْلِ السُّقْمِ وَ أَهْلِ الصِّحَّةِ لِلْأَجْرِ وَ الْبَلِیَّةِ وَ یَا مُدَاوِیَ الْمَرْضَى وَ شَافِیَهُمْ وَ یَا مُصِحَّ أَهْلِ السُّقْمِ بِإِلْبَاسِهِمْ عَافِیَتَهُ بِطِبِّهِ وَ یَا مُفَرِّجُ [مُفَرِّجاً] عَنْ أَهْلِ الْبَلَاءِ بَلَایَاهُمْ بِجَلِیلِ رَحْمَتِهِ قَدْ نَزَلَ بِی مِنَ الْأَمْرِ مَا رَفَضَنِی فِیهِ أَقَارِبِی وَ أَهْلِی وَ الصَّدِیقُ وَ الْبَعِیدُ وَ مَا شَمِتَ بِی فِیهِ أَعْدَائِی حَتَّى صِرْتُ مَذْکُوراً بِبَلَائِی فِی أَفْوَاهِ الْمَخْلُوقِینَ وَ أَعْیَتْنِی أَقَاوِیلُ أَهْلِ الْأَرْضِ لِقِلَّةِ عِلْمِهِمْ بِدَوَاءِ دَائِی وَ طِبُّ دَوَائِی فِی عِلْمِکَ عِنْدَکَ مُثْبَتٌ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ انْفَعْنِی بِطِبِّکَ فَلَا طَبِیبَ أَرْجَى عِنْدِی مِنْکَ وَ لَا حَمِیمَ أَشَدُّ تَعَطُّفاً مِنْکَ عَلَیَّ قَدْ غَیَّرَتْ بَلِیَّتُکَ نِعَمَکَ عَلَیَّ فَحَوِّلْ ذَلِکَ عَنِّی إِلَى الْفَرَجِ وَ الرَّخَاءِ فَإِنَّکَ إِنْ لَمْ تَفْعَلْ لَمْ أَرْجُهُ مِنْ غَیْرِکَ فَانْفَعْنِی بِطِبِّکَ وَ دَاوِنِی بِدَوَائِکَ یَا رَحِیمُ.

اگر بنده ام این سخنان را بگوید، من قطعا آن بلا و زیان را از او دور می کنم و به وی عافیت می بخشم.[1]

 

2- سيّد ابن طاووس، در كتاب مهج الدّعوات، از سعيد بن ابى الفتح قمى، ساكن در شهر واسط، نقل كرده: مرا بيمارى عظيمى بود، كه طبيبان از علاجش عاجز بودند، پدرم مرا به دار الشفاء برد، و طبيبان و ساعور را كه پيشرو مسيحيان در طب بود، براى معالجه من گرد آورد، آنان انديشه كردند، و گفتند: اين بيمارى را كسى غير خدا نمى تواند علاج كند، از اين سخن شكسته دل و غمناك شدم، كتابى از كتابهاى پدرم را برداشتم، كه چيزى از آن را مطالعه كنم، در پشت آن كتاب اين نوشته را ديدم:

از حضرت صادق عليه السلام روايت شده: پيامبر صلّى اللّه عليه و آله فرمود: هركه دچار مرضى باشد، پس از نماز صبح چهل بار بگويد:

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحيمِ اَلْحَمُدلِلَّهِ رَبِّ الْعالَمينَ حَسْبُنَا اللَّهُ وَ نِعْمَ الْوَكيلُ تَبارَكَ اللَّهُ اَحْسَنُ الْخالِقينَ وَلا حَوْلَ وَلاقُوَّةَ اِلاّ بِاللَّهِ الْعَلِىِّ الْعَظيمِ .

و به موضع بيمارى بمالد از آن صحّت مى يابد، و حضرت عزّت او را شفا بخشد، من صبر كردم، چون صبح شد، فريضه را بجا آوردم، و چهل بار اين دعا را خواندم، و با دست خود بر آن موضع ماليدم، در نتيجه خداى تعالى آن بيمارى را از من برطرف كرد، ولى مى ترسيدم مبادا بيمارى بازگردد، تا سه روز به انتظار بودم بازنگشت، پس از آن پدرم را از اين واقعه باخبر ساختم شكر خدا كرد، و براى يكى از اطبّا كه اهل كتاب بود نقل كرد، آن طبيب نزد من آمد، و ديد بيمارى برطرف شده، در همان حال مسلمان شد، و كلمه شهادت اشهد ان لا اله الاّ اللّه و اشهد انّ محمداً رسول اللّه گفت، و اسلامش نيكو گرديد.[2]

خوب است این دعا برای درمان بیماری هایی مثل سرطان و ام اس و… خوانده شود.

 

3- امام علی علیه السلام فرمود : هر کس از گلودرد و سرفه ی زیاد شکایت کرد و گلویش بسیارخشک شد پس با این عبارت دعا کند که این دعا برای هر دردی درمان است.

اللَّهُمَّ أَنْتَ رَجَائِي وَ أَنْتَ ثِقَتِي وَ عِمَادِي وَ غِيَاثِي وَ رِفْعَتِي وَ جَمَالِي وَ أَنْتَ مَفْزَعُ الْمُفْزَعِينَ لَيْسَ لِلْهَارِبِينَ مَهْرَبٌ إِلَّا إِلَيْكَ وَ لَا لِلْعَالَمِينَ مُعَوَّلٌ إِلَّا عَلَيْكَ وَ لَا لِلرَّاغِبِينَ مَرْغَبٌ إِلَّا لَدَيْكَ وَ لَا لِلْمَظْلُومِينَ نَاصِرٌ إِلَّا أَنْتَ وَ لَا لِذِي الْحَوَائِجِ مَقْصَدٌ إِلَّا إِلَيْكَ وَ لَا لِلطَّالِبِينَ عَطَاءٌ إِلَّا مِنْ لَدُنْكَ وَ لَا لِلتَائِبِينَ مَتَابٌ إِلَّا إِلَيْكَ وَ لَيْسَ الرِّزْقُ وَ الْخَيْرُ وَ الْفُتُوحُ إِلَّا بِيَدِكَ حَزَنَتْنِي الْأُمُورُ الْفَادِحَةُ وَ أَعْيَتْنِي الْمَسَالِكُ الضَّيِّقَةُ وَ أَحْوَشَتْنِي الْأَوْجَاعُ الْمُوجِعَةُ وَ لَمْ أَجِدْ فَتْحَ بَابِ الْفَرَجِ إِلَّا بِيَدِكَ فَأَقَمْتُ تِلْقَاءَ وَجْهِكَ وَ اسْتَفْتَحْتُ عَلَيْكَ بِالدُّعَاءِ إِغْلَاقَهُ فَافْتَحْ يَا رَبِّ لِلْمُسْتَفْتِحِ وَ اسْتَجِبْ لِلدَّاعِي وَ فَرِّجِ الْكَرْبَ وَ اكْشِفِ الضُّرَّ وَ سُدَّ الْفَقْرَ وَ أَجْلِ الْحُزْنَ وَ انْفِ الْهَمَّ وَ اسْتَنْقِذْنِي مِنَ الْهَلَكَةِ فَإِنِّي قَدْ أَشْفَيْتُ عَلَيْهَا وَ لَا أَجِدُ لِخَلَاصِي مِنْهَا غَيْرَكَ يَا اللَّهُ يَا مَنْ يُجِيبُ الْمُضْطَرَّ إِذا دَعاهُ وَ يَكْشِفُ السُّوءَ ارْحَمْنِي وَ اكْشِفْ مَا بِي مِنْ غَمٍّ وَ كَرْبٍ وَ وَجَعٍ وَ دَاءٍ رَبِّ إِنْ لَمْ تَفْعَلْ لَمْ أَرْجُ فَرَجِي مِنْ عِنْدِ غَيْرِكَ فَارْحَمْنِي يَا أَرْحَمَ الرَّاحِمِينَ هَذَا مَكَانُ الْبَائِسِ الْفَقِيرِ هَذَا مَكَانُ الْمُسْتَغِيثِ هَذَا مَكَانُ الْمُسْتَجِيرِ هَذَا مَكَانُ الْمَكْرُوبِ الضَّرِيرِ هَذَا مَكَانُ الْمَلْهُوفِ الْمُسْتَعِيذِ هَذَا مَكَانُ الْعَبْدِ الْمُشْفِقِ الْهَالِكِ الْغَرِقِ الْخَائِفِ الْوَجِلِ هَذَا مَكَانُ مَنِ انْتَبَهَ مِنْ رَقْدَتِهِ وَ اسْتَيْقَظَ مِنْ غَفْلَتِهِ وَ أَفْرَقَ مِنْ عِلَّتِهِ وَ شِدَّةِ وَجَعِهِ وَ خَافَ مِنْ خَطِيئَتِهِ وَ اعْتَرَفَ بِذَنْبِهِ وَ أَخْبَتَ إِلَى رَبِّهِ وَ بَكَى مِنْ حَذَرِهِ وَ اسْتَغْفَرَ وَ اسْتَعْبَرَ وَ اسْتَقَالَ وَ اسْتَعْفَى وَ اللَّهِ إِلَى رَبِّهِ وَ رَهِبَ مِنْ سَطْوَتِهِ وَ أَرْسَلَ مِنْ عَبْرَتِهِ وَ رَجَا وَ بَكَى وَ دَعَا وَ نَادَى رَبِّ إِنِّي مَسَّنِيَ الضُّرُّ فَتَلَافَنِي قَدْ تَرَى مَكَانِي وَ تَسْمَعُ كَلَامِي وَ تَعْلَمُ سَرَائِرِي وَ عَلَانِيَتِي وَ تَعْلَمُ حَاجَتِي وَ تُحِيطُ بِمَا عِنْدِي وَ لَا يَخْفَى عَلَيْكَ شَيْ‏ءٌ مِنْ أَمْرِي مِنْ عَلَانِيَتِي وَ سِرِّي وَ مَا أُبْدِي وَ مَا يُكِنُّهُ صَدْرِي فَأَسْأَلُكَ بِأَنَّكَ تَلِي التَّدْبِيرَ وَ تَقْبَلُ الْمَعَاذِيرَ وَ تُمْضِي الْمَقَادِيرَ سُؤَالَ مَنْ أَسَاءَ وَ اعْتَرَفَ وَ ظَلَمَ نَفْسَهُ وَ اقْتَرَفَ وَ نَدِمَ عَلَى مَا سَلَفَ وَ أَنَابَ إِلَى رَبِّهِ وَ أَسِفَ وَ لَاذَ بِفِنَائِهِ وَ عَكَفَ وَ أَنَاخَ رَجَاهُ وَ عَطَفَ وَ تَبَتَّلَ إِلَى مُقِيلِ عَثْرَتِهِ وَ قَابِلِ تَوْبَتِهِ وَ غَافِرِ حُوبَتِهِ وَ رَاحِمِ عَبْرَتِهِ وَ كَاشِفِ كُرْبَتِهِ وَ شَافِي عِلَّتِهِ أَنْ تَرْحَمَ تَجَاوُزِي بِكَ وَ تَضَرُّعِي إِلَيْكَ وَ تَغْفِرَ لِي جَمِيعَ مَا أَخْطَأَتْهُ كُتَّابُكَ وَ أَحْصَاهُ كِتَابُكَ وَ مَا مَضَى مِنْ عِلْمِكَ مِنْ ذُنُوبِي وَ خَطَايَايَ وَ جَرَائِرِي فِي خَلَوَاتِي وَ فَجَرَاتِي‏ وَ سَيِّئَاتِي وَ هَفَوَاتِي وَ هَنَاتِي وَ جَمِيعِ مَا تَشْهَدُ بِهِ حَفَظَتُكَ وَ كَتَبَتْهُ مَلَائِكَتُكَ فِي الصِّغَرِ وَ بَعْدَ الْبُلُوغِ وَ الشَّيْبِ وَ الشَّبَابِ بِاللَّيْلِ وَ النَّهَارِ وَ الْغُدُوِّ وَ الْآصَالِ وَ بِالْعَشِيِّ وَ الْإِبْكَارِ وَ الضُّحَى وَ الْأَسْحَارِ فِي الْحَضَرِ وَ السَّفَرِ فِي الْخَلَإِ وَ الْمَلَإِ وَ أَنْ تُجَاوِزَ عَنْ سَيِّئَاتِي فِي أَصْحابِ الْجَنَّةِ وَعْدَ الصِّدْقِ الَّذِي كانُوا يُوعَدُونَ اللَّهُمَّ بِحَقِّ مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ أَنْ تَكْشِفَ عَنِّي الْعِلَلَ الْغَاشِيَةَ فِي جِسْمِي وَ فِي شَعْرِي وَ بَشَرِي وَ عُرُوقِي وَ عَصَبِي وَ جَوَارِحِي فَإِنَّ ذَلِكَ لَا يَكْشِفُهَا غَيْرُكَ يَا أَرْحَمَ الرَّاحِمِينَ وَ يَا مُجِيبَ دَعْوَةِ الْمُضْطَرِّينَ.[3]

 

4- یکی از فرزندان امام باقر علیه السلام از درد می نالید، امام علیه السلام نزد او رفته و او را بوسیدند و از او پرسیدند:حالت چطور است؟او گفت: درد دارم.

امام علیه السلام به او فرمودند:وقتی نماز ظهر را خواندی ده مرتبه بگو:

یا الله یا الله یا الله…

پس هر کس این ذکر را با حالت اندوهگین بگوید قطعا خداوند تبارک و تعالی در پاسخ به او می فرماید: ای بنده من، تو را اجابت می کنم ، حاجت و خواسته ات چیست؟[4]

 

5- امام باقر علیه السلام فرمود: اين حرزی است برای هر درد. دستت را يك بار بر روی موضع درد می‌گذاری و سه مرتبه می‌گويی:

بِسْمِ اللهِ الرَّحْمنِ الرَّحيمِ.

سپس سه بار می‌گويی:

بِجَلالِ اللهِ.

و بعد سه مرتبه می‌گويی:

بِكَلِماتِ اللهِ التّامّاتِ.

سپس دستت را بر روی دهانت می‌گذاری و سه بار می‌گويی:

أَعُوذُ بِعِزَةِ اللهِ وَقُدْرَتِهِ عَلى ما يَشاءُ مِنْ شَرِّ ما تَحْتَ يَدِى.

به اذن خدا درد برطرف می‌شود.[5]

 

6- امام باقر علیه السلام فرمود: هرگاه كسی از شما دچار دردی شد بگويد:

بِسْمِ اللهِ وَبِاللهِ وَصَلَّى اللهُ عَلَى رَسُولِ اللهِ وَأَهْلِ بَيْتِهِ وَأَعُوذُ بِعِزَّةِ اللهِ وَقُدْرَتِهِ عَلَى مَا يَشَاءُ مِنْ شَرِّ مَا أَجِد.

پس اگر اين دعا را بخواند خداوند درد را از او دور می‌كند ان شاء الله.[6]

 

7- امام باقر علیه السلام فرمود: چون انسان بيمار شد بگويد:

بِسْمِ اللهِ وَبِاللهِ وَمُحَمَّدٌ رَسُولُ اللهِ أَعُوذُ بِعِزَّةِ اللهِ وَأَعُوذُ بِقُدْرَةِ اللهِ عَلَى مَا يَشَاءُ مِنْ شَرِّ مَا أَجِدُ.[7]

 

8- امام محمّد باقر علیه السلام فرمود: امیر المومنین علی علیه السلام بيمار شد و رسول خدا صلی الله علیه وآله به عيادتش آمده و به او فرمود: بگو:

اللَّهُمَّ إِنِّي أَسْأَلُکَ تَعْجِيلَ عَافِيَتِکَ وَصَبْرآ عَلَى بَلِيَّتِکَ وَخُرُوجآ إِلَى رَحْمَتِك.[8]

 

9- امام باقر علیه السلام فرمود: كف دستت را به دهانت بگذار و سه مرتبه بگو :

بِسْمِ اللهِ.

و سه بار:

بِجَلاَلِ اللهِ.

و سه بار:

بِكَلِمَاتِ اللهِ التَّامَّاتِ.

بعد بر سر بيمار دست بكش البته اين كار را كسی انجام بدهد كه بيشتر از همه اعضای خانواده به بيمار علاقه دارد.[9]

 

10- از امام صادق علیه السلام نقل شده است كه پيغمبر صلی الله علیه وآله دردها را با اين دعا معالجه می‌كردند:

دستت را بر محلّ درد می‌گذاری و می‌گويی:

أَيُّهَا الْوَجَعُ! اسْكُنْ بِسَكِينَةِ اللهِ وَقِرْ بِوَقَارِ اللهِ وَانْحَجِزْ بِحَاجِزِ اللهِ وَاهْدَأْ بِهَدْءِ اللهِ. أُعِيذُکَ أَيُّهَا الاِْنْسَانُ بِمَا أَعَاذَ اللهُ عَزَّ وَجَلَّ بِهِ عَرْشَهُ وَمَلاَئِكَتَهُ يَوْمَ الرَّجْفَةِ وَالزَّلاَزِلِ.

اين ذكر را هفت بار می‌گويی و يا اين كه از سه بار كمتر نشود.[10]

 

11- امام صادق علیه السلام فرمود: دستِ خود را بر موضع درد بگذار و سه بار بگو:

اللهُ اللهُ اللهُ رَبِّي حَقّآ لاَ أُشْرِکُ بِهِ شَيْئآ. اللَّهُمَّ أَنْتَ لَهَا وَلِكُلِّ عَظِيمَةٍ فَفَرِّجْهَا عَنِّي.[11]

 

12- امام صادق علیه السلام هنگام درد و حادثه ناگوار می‌فرمود:

اللَّهُمَّ إِنَّکَ عَيَّرْتَ أَقْوَامآ فَقُلْتَ: «قُلِ ادْعُوا الَّذِينَ زَعَمْتُمْ مِنْ دُونِهِ فَلا يَمْلِكُونَ كَشْفَ الضُّرِّ عَنْكُمْ وَلا تَحْوِيلاً»فَيَا مَنْ لاَ يَمْلِكُ كَشْفَ ضُرِّي وَلاَ تَحْوِيلَهُ عَنِّي أَحَدٌ غَيْرُهُ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ وَاكْشِفْ ضُرِّي وَحَوِّلْهُ إِلَى مَنْ يَدْعُو مَعَکَ إِلَهآ آخَرَ لاَ إِلَهَ غَيْرُکَ.[12]

 

13- داود بن زربی گفت: در مدينه سخت بيمار شدم و خبرش به امام صادق علیه السلام رسيد. حضرت برای من نوشتند: خبر دردمندی تو به من رسيد، يك صاع[13] گندم بخر و به پشت بخواب و آن را روی سينه‌ات بريز و بگو :

اللَّهُمَّ إِنِّي أَسْأَلُکَ بِاسْمِکَ الَّذِي إِذَا سَأَلَکَ بِهِ الْمُضْطَرُّ كَشَفْتَ مَا بِهِ مِنْ ضُرٍّ وَمَكَّنْتَ لَهُ فِي الاَْرْضِ وَجَعَلْتَهُ خَلِيفَتَکَ عَلَى خَلْقِکَ أَنْ تُصَلِّيَ عَلَى مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ وَأَنْ تُعَافِيَنِي مِنْ عِلَّتِي.

سپس بنشين و گندم‌ها را از اطراف خود جمع كن و همان دعا را بخوان و آن را به چند مُدْ[14] تقسيم كن و هر مُدی را به مستمندی بده و باز همان دعا را بخوان. داود گويد :

اين كار را انجام دادم گويی نشاط دوباره يافتم و اين نحوه دعا را بيش از يك نفر انجام دادند و آن را سودمند يافتند (و نتيجه گرفتند).[15]

 

14- يكی از فرزندان امام صادق علیه السلام بيمار شد و حضرت به او فرمود: ای پسر جانم بگو :

اللَّهُمَّ اشْفِنِي بِشِفَائِکَ وَدَاوِنِي بِدَوَائِکَ وَعَافِنِي مِنْ بَلاَئِکَ فَإِنِّي عَبْدُکَ وَابْنُ عَبْدِک.[16]

 

15- از امام صادق علیه السلام نقل است كه برای هر دردی بگو:

بِسْمِ اللهِ وَبِاللهِ، كَمْ مِنْ نِعْمَةٍ لِلَّهِ عَزَّ وَجَلَّ فِي عِرْقٍ سَاكِنٍ وَغَيْرِ سَاكِنٍ عَلَى عَبْدٍ شَاكِرٍ وَغَيْرِ شَاكِرٍ.

سپس با دست راست ريشت را بگير و پس از نماز واجبت سه بار بگو :

اللَّهُمَّ فَرِّجْ كَرْبِي وَعَجِّلْ عَافِيَتِي وَاكْشِفْ ضُرِّي.

و سعی كن كه اين دعا با اشك و گريه باشد.[17]

 

16- امام صادق علیه السلام فرمود: دستت را بر جايی كه درد دارد می‌گذاری و سه بار می‌گويی:

اللَّهُمَّ إِنِّي أَسْأَلُکَ بِحَقِّ الْقُرْآنِ الْعَظِيمِ الَّذِي نَزَلَ بِهِ الرُّوحُ الاَْمِينُ وَهُوَ عِنْدَکَ فِي أُمِّ الْكِتَابِ عَلِيٌّ حَكِيمٌ أَنْ تَشْفِيَنِي بِشِفَائِکَ وَتُدَاوِيَنِي بِدَوَائِکَ وَتُعَافِيَنِي مِنْ بَلاَئِکَ.

سپس بر محمّد صلی الله علیه وآله و خاندان او درود می‌فرستی.[18]

 

17- راوی می‌گويد: به امام علیه السلام گفتم: دعائی به من بياموز كه برای دردی كه به آن دچار شدم بخوانم. فرمود: در سجده بگو :

يَا اللهُ يَا رَحْمَانُ يَا رَحِيمُ يَا رَبَّ الاَْرْبَابِ وَإِلَهَ الاْلِهَةِ وَيَا مَلِکَ الْمُلُوکِ وَيَا سَيِّدَ السَّادَةِ اشْفِنِي بِشِفَائِکَ مِنْ كُلِّ دَاءٍ وَسُقْمٍ فَإِنِّي عَبْدُکَ أَتَقَلَّبُ فِي قَبْضَتِکَ.[19]

 

19- امام صادق علیه السلام سه روز روزه می‌داری و در روز سوّم هنگام ظهر غسل می‌كنی و به درگاه حق برو. لباس پاكيزه با خود بردار و چهار ركعت نماز بخوان و هر چه خواهی از قرآن در نماز قرائت كن و تا می‌توانی شكسته دل باش پس از نماز لباس خود را درآور و آن لباس پاكيزه را بپوش و گونه‌ی راستت را بر زمين بگذار و بگو :

يَا وَاحِدُ يَا مَاجِدُ يَا كَرِيمُ يَا حَنَّانُ يَا قَرِيبُ يَا مُجِيبُ يَا أَرْحَمَ الرَّاحِمِينَ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ وَاكْشِفْ مَا بِي مِنْ ضُرٍّ وَمَعَرَّةٍ وَأَلْبِسْنِي الْعَافِيَةَ فِي الدُّنْيَا وَالاْخِرَةِ وَامْنُنْ عَلَيَّ بِتَمَامِ النِّعْمَةِ وَأَذْهِبْ مَا بِي فَإِنَّهُ قَدْ آذَانِي وَغَمَّنِي.

امام صادق علیه السلام فرمود: در صورتی اين دعا به تو سود می‌بخشد كه به اثر آن يقين پيدا كنی. سپس بر قرائت آن مداومت می‌كنی تا خداوند تو را شفا دهد.[20]

 

20- امام صادق علیه السلام فرمود: در تعقيب هر نماز دعايی است كه می‌خوانی پس اگر درد و بيماری داشتی، وقتی نمازت را تمام كردی، دستت را بر سجده گاهت بكش و اين دعا را بخوان. آن گاه هفت بار دستت را بر محل درد بكش و در آن حال بگو:

يَا مَنْ كَبَسَ الاَْرْضَ عَلَی الْمَاءِ وَسَدَّ الْهَوَاءَ بِالسَّمَاءِ وَاخْتَارَ لِنَفْسِهِ أَحْسَنَ الاَْسْمَاءِ، صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ وَافْعَلْ بِي كَذَا وَكَذَا وَارْزُقْنِي كَذَا وَكَذَا وَعَافِنِي مِنْ كَذَا وَكَذَا.[21]

 

21- حسين خراسانی كه نانوا بود گفت: به امام صادق علیه السلام از دردم شكايت كردم، فرمود: هرگاه نماز خواندی بر پيشانی (محل سجده‌ات) دست بگذار و بگو:

بِسْمِ اللهِ مُحَمَّدٌ رَسُولُ اللهِ اشْفِنِي يَا شَافِي لاَ شِفَاءَ إِلّاَ شِفَاؤُکَ شِفَاءً لاَ يُغَادِرُ سُقْمآ شِفَاءً مِنْ كُلِّ دَاءٍ وَسُقْمٍ.[22]

 

22- اسماعيل بن عبدالله گويد: سخت بيمار شدم كه از شفای من نااميد شدند. امام صادق علیه السلام به ديدنم آمد و بی تابی مادرم را مشاهده كرده و به او فرمود: وضو بگير و دو ركعت نماز بگزار و در سجده‌ات بگو :

اللَّهُمَّ أَنْتَ وَهَبْتَهُ لِي وَلَمْ يَكُ شَيْئآ فَهَبْهُ لِي هِبَةً جَدِيدَةً.

مادرم نماز و دعا را خواند و من صبح سالم برخاستم و مادرم حليمی درست كرد و من با قبيله‌ام از آن خوردیم.[23]

 

23- يونس بن عمّار می‌گويد: به امام صادق علیه السلام عرض كردم: جانم به فدايت! اين كه در چهره‌ام لكه‌ای آشكار شده است، مردم می‌پندارند خدا اگر مرا دوست می‌داشت، گرفتارم نمی‌كرد! فرمود: نه، مؤمن آل فرعون انگشتانش فلج بود و عمداً دستش را دراز می‌كرد (تا همگان ببينند معيوب است) و می‌گفت: ای مردم پيروی كنيد از رسولان خدا، سپس فرمود: چون ثلث آخر شب آغاز شد وضو بگير و به نمازی پرداز كه آن را می‌خوانی. هرگاه به سجده دوّم ركعت دوّم نماز شب رسيدی، در سجده بگو :

يَا عَلِيُّ يَا عَظِيمُ يَا رَحْمَانُ يَا رَحِيمُ يَا سَامِعَ الدَّعَوَاتِ وَيَا مُعْطِيَ الْخَيْرَاتِ، صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَآلِ مُحَمَّدٍ وَأَعْطِنِي مِنْ خَيْرِ الدُّنْيَا وَالاْخِرَةِ مَا أَنْتَ أَهْلُهُ وَاصْرِفْ عَنِّي مِنْ شَرِّ الدُّنْيَا وَالاْخِرَةِ مَا أَنْتَ أَهْلُهُ وَأَذْهِبْ عَنِّي هَذَا الْوَجَعَ.[24]

و در دعا پافشاری كن.

يونس گفت: هنوز به كوفه نرسيده بودم كه خداوند بيماری را از من دور كرد.

 

24- امام صادق علیه السلام فرمودند: رسول خدا صلی الله علیه وآله فرمود: هر كه نعمتی به او رسيد بسيار بگويد:

الحمدلله

و هر كه را حزن بسيار بدو روی آورد بايد طلب آمرزش كند وهر كه فقر و تهيدستی گريبانش را گرفت بسيار بگويد:

لا حول ولا قوة الا بالله العلی العظيم

كه فقر را از او بزدايد.

امام علیه السلام در ادامه فرمودند: مردی از انصار مدتی نزد پيامبر صلی الله علیه وآله نيامد. چون آمد حضرت فرمود: چه چيزی مانع آمدنت شد؟ عرض كرد: يا رسول الله صلی الله علیه وآله! فقر و بيماری طولانی. حضرت فرمود: به تو دعايی بياموزم كه اگر آن را بگويی فقر و بيماری از تو دور شود؟ عرض كرد: آری يا رسول الله صلی الله علیه وآله. پيامبرصلی الله علیه وآله فرمود: صبح و شام بگو:

لاَ حَوْلَ وَلاَ قُوَّةَ إِلّاَ بِاللهِ (الْعَلِيِّ الْعَظِيمِ). تَوَكَّلْتُ عَلَى الْحَيِّ الَّذِي لا يَمُوتُ وَالْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِي لَمْ يَتَّخِذْ وَلَدآ وَلَمْ يَكُنْ لَهُ شَرِيكٌ فِي الْمُلْكِ وَلَمْ يَكُنْ لَهُ وَلِيٌّ مِنَ الذُّلِّ وَكَبِّرْهُ تَكْبِيرآ.

آن مرد می‌گويد: به خدا سوگند اين دعا را فقط سه روز خواندم تا اين كه تهی دستی و بيماری از من دور شد.[25]

 

25- از امام صادق علیه السلام نقل شده است كه برای شفای بيماری بگويید:

يَا مُنْزِلَ الشِّفَاءِ وَمُذْهِبَ الدَّاءِ أَنْزِلْ عَلَى مَا بِي مِنْ دَاءٍ شِفَاءً.[26]

 

26- امام رضا علیه السلام فرمود: برای شفای هر دردی بگو:

يَا مُنْزِلَ الشِّفَاءِ وَمُذْهِبَ الدَّاءِ أَنْزِلْ عَلَى وَجَعِيَ الشِّفَاءَ.

كه همانا به اذن خدا شفا می‌يابی.[27]

[1] -ادعیه السّر،ص42.

[2] – مهج الدعوات ،ص77.

[3] – طب الائمه ،ص 25 ؛ بحارالانوار، ج 92 ،ص 102.

[4] – طب الائمه ، ص121.

[5] – بحار الانوار،ج92،ص56.

[6] – طب الائمه، ص 17.

[7] – کافی ،ج2،ص567.

[8] – كافی،ج 2 ،ص 567.

[9] – بحار الأنوار،ج 92،ص 34.

[10] – كافى،ج 2 ،ص 567.

[11] – كافى،ج 2 ،ص 565.

[12] – كافى،ج 2 ،ص 564.

[13] – سه کیلو گرم.

[14] – حدود 750 گرم.

[15] – كافى،ج 2 ،ص 564.

[16] – مكارم الأخلاق،ص 392.

[17] – كافى،ج 2 ،ص 565.

[18] – كافى،ج 2 ،ص 567.

[19] – كافى،ج 2 ،ص 566.

[20] – مكارم الأخلاق،ص 394.

[21] – كافى،ج 3 ،ص 344.

[22] – كافى،ج 2 ،ص 567.

[23] – مكارم الأخلاق،ص 395.

[24] – كافى،ج 2 ،ص 565.

[25] – كافى،ج 8 ،ص 93.

[26] – كافى،ج 2 ،ص 567.

[27] – طبّ الأئمّه: 37.