احياى امر ائمه عليهم السّلام و معناى آن

“فضيل بن يسار” از حضرت امام صادق عليه الصلوة و السلام روايت مى‌كند كه فرمودند:

“ما من مجلس اجتمع فيه ابرار و فجار فيقومون على غير ذكر اللّه الاّ كان ذلك المجلس حسرة عليهم يوم القيامة”.

“هيچ جلسه‌اى نيست كه در آن نيكان و گنهكاران گرد آيند و آن را به غير از ياد و ذكر خداوند بر پاى دارند،مگر آن كه آن جلسه در روز قيامت بر ايشان مايۀ حسرت و پشيمانى خواهد بود.”

“نوفلى”نيز از همان حضرت روايت كرده است كه حضرت رسول صلّى اللّه عليه و آله و سلم فرمودند:

“ما من قوم اجتمعوا فى مجلس و لم يذكروا اسم اللّه و لم يصلوا على نبيهم الاّ كان ذلك المجلس حسرة عليهم و وبالا”

“هيچ مردمى نيستند كه در مجلسى گرد هم آيند و ياد خدا نكنند و بر پيامبرشان صلوات نفرستند،مگر آن كه مايۀ حسرت و زيانشان را همان مجلس فراهم آورد.”

“ابا صلت هروى”مى‌گويد از حضرت امام رضا عليه الصلوة و السلام شنيدم كه مى‌فرمودند:

“رحم اللّه عبدا احيى امرنا”

“خداوند رحمت كند بنده‌اى را كه امر ما را احياء كند.”

پرسيدم:چگونه امرتان را احياء كند؟فرمودند:

“يتعلم علومنا و يعلمها الناس فان الناس لو علموا محاسن كلامنا لاتبعونا”

“علوم ما را فرا گيرد و به مردم تعليم دهد،زيرا اگر مردم از محاسن و نيكويى‌هاى سخن ما آگاه گردند،از ما پيروى مى‌كنند.”