نام: محمد.
كنيۀ مشهور: ابوجعفر.
در اكثر احاديثى كه از ايشان روايت شده است، به اين كنيه تعبير مىشود.
اكثر محدثين از امام جواد (ع) با كنيه ابوجعفر ثانى حديث نقل نمودهاند تا بين ايشان و امام باقر (ع) تفاوت باشد و روايت و احاديث بين اين دو اما اشتباه نشود.
كنيۀ غير مشهور: ابوعلى.
به مناسبت تولد فرزندش امام على، الهادى (ع) بر ايشان نهاده شده است.
القاب: تقى، جواد، مُنتَجَب، مرتضى، مختار، متوكل، قانع، زكى و عالم1
هر لقبى از اين القاب دلالت بر فضيلت و مىكند كه در امام جواد (ع) به طور متواتر وجود داشته است. او با تقوىترين فرد اهل زمان خود و برتر از هر كس به لحاظ جود و بخشش و كرم بوده است. خداى متعال او را انتخاب كرده و اختيار نموده و راضى به امامت او از سن كودكى بوده است. در تمام امورش به خدا توكل مىكرده و خدا او را از هر ناپاكى و پليدى پاك نموده و علوم اولين و آخرين را در قلب او قرار داده بود.