القاب امام جواد(ع)

بر اساس نصّى كه از حضرت رسول صلّى اللّه عليه و آله و سلم و حضرت امير المؤمنين عليه الصلوة و السلام رسيده بود،حضرت امام رضا عليه الصلوة و السلام،فرزند خود را به “جواد،زكىّ و تقىّ”ملقب فرمودند.شهرت آن حضرت،به”جواد”بيش از ديگر القاب است.همچنين در ميان شيعه و سنّى به”باب المراد”مشهور شده‌اند،زيرا حاجات مردم را بسيار برآورده مى‌ساختند و كرامتهايى بسيار از ايشان صادر شده است.غمگينى به ايشان پناه نمى‌برد،مگر آن كه سوز دلش فرو مى‌نشيند.كسى به ايشان استغاثه نمى‌كند،جز آن كه او را كمك مى‌فرمايد و اندوه هيچ غصّه‌دارى نيست كه با توجه به ايشان برطرف نشود.

حضرت امام جواد عليه الصلوة و السلام،فريادرس بى‌پناهان،باران پربار براى اميدواران، يارى‌دهندۀ فريادكنان،اميد طالبان و آب سرد گوارا براى تشنگان مى‌باشد.

دو صد،زان پنج شد كم،چون برفت،آمد مه دوران

جواد آن كو درخشان‌تر،مهش از آفتاب آمد

زمامى خيزران نامى،نبى”خير الاماء”خواندش

بگفت از من فداى پور اين نوبيه باب آمد

بدى چون شوشۀ زرّ عيار و طيّب و طاهر

ز بيت ماريه،اى حبّذا،اين انتخاب آمد

“امين،مأمون،مبارك‌پور”،گفتش موسى جعفر

به مامش در ره مكّه،سلام از آن جناب آمد

به طشت افتاد و بودى جامه‌اى از نور بر رويش

رضا فرمود جايش مد ذكر آمد،نه خواب آمد

حكيمه كند از او آن جامه،پس انجام كرد امرش

رضا بگشود در،بگرفت در،گفت اين پر آب آمد

شبيه موسى و عيسى و هم دريا شكافش خواند

از اين تشبيه،مى‌دان تا چه حدّ او كامياب آمد

مقدّس مادرى زادش،مطهّر از پليدى‌ها

ز قتلش قدسيان گريند و قاتل در عذاب آمد

رضا با او سخن شب تا به صبحش گفت و وى مى‌خواند

همى تمجيد و تهليلات و ذكرش بى‌حساب آمد

“از اين مولود”،مى‌فرمود”اعظم نيست در بركت

براى شيعه”،كوهشت و سه را نائب مناب آمد

على بن جعفرش دستش همى بوسيدى و گفتى

امام است او،اگر چه پيش من او طفل شاب آمد

حضورش ايستادى،كفش پايش بر،بجا هشتى

مرتّب كردى آنچه بر تن پاكش ثياب آمد در روز تولّد حضرت ابو جعفر جواد عليه الصلوة و السلام،نور الهى در جهان تابيدن گرفت و ديدگان را روشن ساخت.لطف ربوبى،پس از انقضاء مدّت امامت حضرت امام رضا عليه الصلوة و السلام،او را براى امّت اسلام مهيّا ساخته بود تا لحظه‌اى زمين،بدون خليفۀ خداوند و حجّت باقى نماند،خلأ پر شود و خطاها اصلاح شود.اين سنّت خداى تعالى است كه در مورد امامان پيشين نيز جارى گشت و هرگز براى سنّت خداوند تغييرى نيست.از همين رو،خداى مهيمن،براى تصدّى امر امامت،ذات پاكى را آفريد تا از نور درخشان وجودش،امت اسلام بهره‌ها،گيرد و از روش صحيح و درياى علم و هدايت نجات‌بخش او استفاده‌ها نمايد…