چند حديث از امام جواد عليه السلام

“شريف عبد العظيم حسنى”از حضرت امام جواد عليه الصلوة و السلام در بارۀ حضرت مهدى عليه الصلوة و السلام سؤال كرد.حضرت فرمودند:

“المهدى يجب ان ينتظر فى غيبته و يطاع فى ظهوره و هو الثالث من ولدى و ان اللّه يصلح امره في ليلة كما اصلح امر كليمه موسى(ع)حيث ذهب ليقتبس لاهله نارا.هو سمّي رسول اللّه و كنيه تطوى له الارض و قيل له القائم لانه يقوم بعد موت ذكره و ارتداد النفر من القائلين بامامته و سمي المنتظر لان غيبته يطول امدها فينتظر خروجه المخلصون و ينكره المرتابون و يهلك المستعجلون.”

“در غيبت حضرت مهدى عليه الصلوة و السلام،انتظار فرج واجب است.و در ظهور اطاعت از آن حضرت واجب است.و او سومين فرزند از نسل من است.همانا پروردگار،كار او را در يك شب اصلاح مى‌فرمايد.همان گونه كه امر كليم خود “موسى”را اصلاح فرمود.ايشان،هم نام و هم كنيۀ حضرت رسول صلّى اللّه عليه و آله و سلم هستند.زمين براى وى پيچيده مى‌شود.و به ايشان”قائم”گفته مى‌شود،زيرا پس از آن كه ياد او از خاطره‌ها محو شد و همچنين كسانى كه به امامتشان قايل بودند، مرتد شدند،قيام خواهند كرد.ايشان”منتظر”ناميده مى‌شوند.زيرا با غيبتى كه مى‌كنند، امرشان طولانى مى‌شود،و لذا خروج و قيامشان را فقط مخلصان انتظار مى‌برند.و كسانى كه شك دارند،انكار مى‌كنند و آنان كه در ظهور حضرت امام عليه الصلوة و السلام شتاب مى‌كنند،هلاك مى‌شوند.”

على بن مهزيار،خدمت امام عليه الصلوة و السلام نوشت:”خيران خادم،از جانب طرسوس هشت درهم به او هديه كرده است.آيا امام عليه الصلوة و السلام اجازه مى‌فرمايند كه او اين پول را بپذيرد؟”حضرت امام جواد عليه الصلوة و السلام در جواب،مرقوم فرمودند:

“اذا اهدى اليك دراهم او غيرها اقبلها.فان رسول اللّه صلّى اللّه عليه و آله و سلم لم يرد هدية على يهودى او نصراني.”

“هرگاه درهم يا چيز ديگرى به تو هديه شد بپذير.همانا حضرت رسول خدا صلّى اللّه عليه و آله و سلم هديه را،حتى اگر از يهودى يا نصرانى بود،رد نمى‌فرمودند.”

حضرت امام جواد عليه الصلوة و السلام در پاسخ نامۀ على بن مهزيار،از جمله مرقوم فرمودند:

“لقد فهمت ما ذكرت و زادني سرورا فسرك اللّه و انا ارجو من الكافي الدافع ان يكفينى كيد كل كايد ان شاء اللّه و اسأل اللّه ان يحفظك من بين يديك و من خلفك و في كل حالاتك و ابشر فانى ارجو ان يدفع اللّه عنك و اسأل اللّه ان يجعل لك الخيرة فيما عزم لك من الشخوص في يوم الاحد فاخر ذلك الى يوم الاثنين صبحك اللّه في سفرك و خلفك فى اهلك و أدى عنك امانتك و سلمك بقدرته فاشخص الى منزلك صيرك اللّه الى خير منزل فى دنياك و اخرتك.

و قد فهمت ما ذكرت من امر القميين خلصهم اللّه و فرج عنهم و سررتنى بما ذكرت من ذلك و لم تزل تفعله سرك اللّه بالجنة و رضي عنك برضائى عنك و انا ارجو من اللّه العفو و الرأفة و اقول حسبنا اللّه و نعم الوكيل.

و اما ما سألت من التحليل لما في يديك فوسع اللّه عليك و لمن سألت له التوسعة في اهلك و لك يا على ما عندى اكثر من التوسعة و انا اسأل اللّه ان يصبحك بالتوسعة و العافية و يقدمك عليه انه سميع عليم.

و اما ما سألت من الدعاء فانك لست تدرى كيف جعلك اللّه عندى و ربما سميتك باسمك و نسبك و مع كثرة عنايتي بك و محبتي لك و معرفتى بما انت اليه صائر فادام اللّه لك افضل ما رزقك من ذلك و بلغك بيتك و انزلك الفردوس الاعلى برحمته انه سميع الدعاء حفظك اللّه و تولاك و دفع السوء عنك برحمته.”

“مقصودت را متوجه شدم و خوشحاليم افزون شد.پروردگار بزرگ،مسرورت كند.من از خداى كفايت كنندۀ دفع كننده،اميد دارم كه از مكر هر حيله‌گرى مرا بر حذر دارد.و نيز از خداى تعالى مى‌خواهم كه تو را در همه حال نسبت به گذشته و آينده حفظ فرمايد.و بشارت باد تو را،كه من اميد دارم خداوند بديها را از تو دور دارد،و در مسافرت يكشنبه‌ات خير و مصلحت مقدر فرمايد.سفر خود را تا روز دوشنبه به تأخير انداز اميدوارم خداوند،خليفۀ تو در خانواده‌ات باشد و از جانب تو،امانتت را ادا فرمايد و به قدرت خويش سلامتت بدارد.به منزل خود سفر كن.انشاء اللّه خداى تعالى در دنيا و آخرت تو را در بهترين منزلها قرار دهد.آنچه را دربارۀ اهل قم ذكر كردى،متوجه شدم.

خداوند نجاتشان دهد و به آنان فرج عطا كند.مرا با گفتنيهايت مسرور كردى.

همواره چنين كن.اميدوارم خدا با وعدۀ بهشت شادمانت كند.و به براى رضايت من از تو،از تو راضى و خشنود گردد.از او عفو و رأفتش را اميد دارم و جاى دارد بگويم كه: حَسْبُنَا اللّٰهُ وَ نِعْمَ الْوَكِيلُ.

و اما درباره پرسشت،از حلال بودن آنچه در اختيار دارى؛اميدوارم خداوند به تو،و به آن كس از اهل خاندانت كه برايش فراخى مى‌طلبى،گشايش و وسعت عطا فرمايد.نزد من چيزى بيش از طلب گشايش نيست.پس برايت توسعه و عافيت آرزو مى‌كنم تا خداوند به بارگاه رحمتش تو را وارد فرمايد،كه همانا خداى تعالى،شنوا و داناست.

و اما،از دعاى من در حق خودت،پرسيده بودى؛نمى‌دانى كه خداوند تو را چگونه نزد من قرار داده است.بطورى كه با نام و نسب از تو ياد مى‌كنم و اين بدان علت است كه توجه و محبت من نسبت به تو فراوان است.و از آنچه در آينده برايت رخ مى‌دهد آگاهى دارم.اميدوارم پروردگار،بهتر و برتر از آنچه روزى توست برايت مستدام فرمايد و به خانه‌ات برساند و تو را حفظ و سرپرستى كند و به رحمتش،هر گونه بدى را از وجودت دور فرمايد.”

همچنين حضرت امام جواد عليه الصلوة و السلام خطاب به”على بن مهزيار”نوشتند:

“يا على احسن اللّه جزاك و أسكنك جنته و منعك من الخزى فى الدنيا و الاخرة و حشرك اللّه معنا يا على قد بلوتك و خبرتك فى النصيحة و الطاعة و الخدمة و التوقير و القيام بما يجب عليك فلو قلت اني لم ارمثلك لرجوت ان اكون صادقا فجزاك اللّه جنات الفردوس نزلا فما خفى علي مقامك و لاخدمتك في الحر و البرد و في الليل و النهار فاسأل اللّه اذا جمع الخلايق للقيامة ان يحبوك برحمة تغتبط بها انه سميع الدعاء.”

“اى على؛خداوند به تو پاداش نيكو و سكونت در بهشت عطا فرمايد و از رسوايى و خوارى در آن،بازت دارد و با ما محشورت كند.اى على؛من تو را امتحان كردم،و در خيرخواهى،و خدمت و احترام گزاردن(به اهل بيت عليهم السلام)و عمل به آنچه بر تو واجب است،آزمودم.اگر بگويم من مثل تو را نديده‌ام،اميدوارم راست گفته باشم.پس خداوند،باغهاى بهشت فردوس را به عنوان منزل،جايگاه تو قرار دهد.مقام و موضع تو و خدمتت در همه حال-روز و شب،و گرما و سرما-بر من پوشيده نيست.از خدا مى‌خواهم هنگامى كه مخلوقات را در روز قيامت،يك جا گرد مى‌آورد،تو را به رحمتى بپوشاند كه مايۀ رشك و غبطۀ همگان باشد.همانا پروردگار، شنوندۀ دعا مى‌باشد.”

“ابو هاشم جعفرى”دربارۀ آيۀ شريفۀ “لاٰ تُدْرِكُهُ الْأَبْصٰارُ وَ هُوَ يُدْرِكُ الْأَبْصٰارَ” از حضرت امام جواد عليه الصلوة و السلام سوال كرد.امام فرمودند:

“ان اوهام القلوب ارق من ابصار العيون و انت قد تدرك بوهمك السند و الهند و البلدان التى لم تدخلها و لا تدركها ببصرك و انه سبحانه و تعالى لا تدركه اوهام القلوب فكيف تدركه ابصار العيون.” “همانا آنچه وهم و خيال ما مى‌تواند تصور كند،بسيار لطيفتر و دقيقتر از چيزى است كه چشمان ما مى‌بيند.وهم تو قادر است هند و سند و شهرهايى را كه تو در آن‌ها نبوده‌اى تصور كند،در حالى كه چشمانت از ديدن آنها عاجز است.و اما خداوند را؛كه خيال-با اين همه قدرت و توان-نيز از درك و تصور او عاجز است،چگونه مى‌توان به وسيلۀ اين چشمان ناتوان، ديد.”