پدر او امام ابوالحسن على بن موسى‌الرضا (ع) امام هشتم از ائمه اهل بيت (عليهم السلام) است. نمى‌توانم در اين سطور هرچند به صورت مختصر و خلاصه از او گفتگو كنم. چون حياتش نورانى و درخشان و پر از خصوصيات تحسين‌برانگيز است كه گفتگو دربارۀ آن نياز به كتاب مستقل دارد يا حتى دايرة‌المعارفى كه بتواند تمام جوانب زندگى او و مزايايش را در برگيرد.
نام: محمد. كنيۀ مشهور: ابوجعفر. در اكثر احاديثى كه از ايشان روايت شده است، به اين كنيه تعبير مى‌شود. اكثر محدثين از امام جواد (ع) با كنيه ابوجعفر ثانى حديث نقل نموده‌اند تا بين ايشان و امام باقر (ع) تفاوت باشد و روايت و احاديث بين اين دو اما اشتباه نشود. كنيۀ غير مشهور: ابوعلى. به مناسبت تولد فرزندش امام على، الهادى (ع) بر ايشان نهاده شده است. القاب: تقى،
امام ابوجعفر، محمدبن‌على، التقى الجواد (ع) شاخه‌اى از شاخه‌هاى پاك درخت نبوت و شاخه‌اى از درختِ هاشمى محمدى، نهمين امام از ائمۀ اهل بيت است؛ آن‌هايى كه خداى متعال براى رهبرى اين امت اختيار كرده و براى هدايت بندگان و اصلاح سرزمين‌ها انتخاب كرده است. جدّش رسول‌الله (ص) بر او تصريح كرده‌اند و پدران پاكش (ع) به امامت، و ولايت، خلافت، وصايت و وراثت او صحّه گذاشته‌اند. در او تمام
واژه‌ی«چشم»در مقوله‌های مختلف زبانی، علمی،فرهنگی، از جمله کلمات پراستعمال است. چشم در ادب و فرهنگ ایرانی، در ترکیب با کلمه یا کلمات دیگر، معانی متعددی را به ذهن انسان متبادر می‌سازد. با اندک تفحص و تعمق در فرهنگ واژگان زبان فارسی، به‌شمار قابل توجهی از این ترکیب‌ها برمی‌خوریم، چون:چشم‌بد،چشم‌زخم،چشم‌زد …،که برخی از آنها در معنا و مفهوم نگاه نافذ آسیب‌رساننده‌ای است که از سوی انسان‌های تنگ‌نظر و حسود یا از
سحر و جادو از دیدگاه علم و دین درباره سحر و جادو در متون دینی، بحث در دو حیطه انجام می گیرد: بخش دوم جنبه جامعه شناختی ندارد و بیش تر به فقه مربوط می شود. در این جا، موضوع اول مورد بحث و بررسی قرار می گیرد. پیش از آن که به بررسی سحر و جادو از منظر دینی بپردازیم و منظر جامعه شناسان را در این باره جویا
به نظر می‌رسد دعا تنها دو شرط دارد كه با فراهم آمدن آنها دعا محقق می‌شود. اول اینکه دعا حقيقی باشد: هميشه آنچه را انسان از خدا می‌خواهد، خير و خوبی است و هيچ‌گاه شر و ضرر را طلب نمی‌كند. اگر انسان آنچه را می‌طلبد در واقع به ضرر او باشد مثلاً گناه باشد يا سبب گناه شود، اين يك درخواست حقيقی نيست چرا كه اگر حقيقت امر را می‌دانست،
دعا بهترین و قوی ترین سلاح مومن برای رسیدن به حاجات ، دعا رابطه معنوی ميان خالق و مخلوق و رشته پيوند ميان عاشق و معشوق است. دعا روی آوردن بنده فقير محتاج به درگاه خداوند بی‌نياز و مشتاق است. چنان مشتاق بندگان خويش است كه فرمود: قُلْ مَا یَعْبَأُ بِکُمْ رَ‌بِّی لَوْلَا دُعَاؤُکُمْ. [1] اگر به درگاه من نياييد و از من چيزی درخواست نكنيد به شما توجهی نمی‌كنم.
